Już w szkole średniej poprzez organizacje młodzieżowe jako wolontariusz pomagałam ludziom starszym, samotnym i niepełnosprawnym. Przez całe życie w sposób nie zorganizowany, indywidualnie, pomagałam szczególnie osobom starszym, chorym i samotnym tzw. pomoc sąsiedzka. W 2004r kiedy powstał w mieście Dębica pomysł stworzenia schroniska dla bezdomnych mężczyzn zaangażowałam się w tworzenie Koła Dębickiego Towarzystwa Pomocy im. Św. Br. Alberta, które miało utworzyć i prowadzić to schronisko.

W maju 2004 r. podczas pierwszego walnego zebrania zostałam prezesem Koła i jestem nim do chwili obecnej. Wyremontowaliśmy otrzymany w użyczenie budynek i w m-c grudniu 2004 r. przyjęliśmy pierwszych podopiecznych. Obecnie oprócz stałych 35 miejsc w pokojach, dodatkowo w okresie od października do marca całodobowo 5 osób mieszka na korytarzu.

Widząc, jakie jest ogromne zapotrzebowanie na placówki pomocy dla ludzi bezdomnych (kobiet i mężczyzn w różnym wieku), zagrożonych bezdomnością, starszych, chorych i samotnych, którzy już nie mają szans na wyjście z bezdomności, a pomocą dla nich jest stworzenie im warunków godnego życia pomocy w nieuleczalnych chorobach i samotności zaczęłam się starać o następny budynek, w którym moglibyśmy zapewnić tej grupie naszego społeczeństwa należną im pomoc.

W 2008 r. otrzymaliśmy od miasta w użyczenie budynek, w którym rozpoczęliśmy prace remontowe i adaptacyjne celem utworzenia tam placówki, w której znajdą pełną pomoc około 130 osób najbardziej potrzebujących pomocy. Pracę w Towarzystwie od 2004 r. do maja 2009 r. wykonywałam jako wolontariusz, ale od maja 2009 r. jestem na etacie w Kole Dębickim ze względu na zbyt duży zakres prac i odpowiedzialności, aby można je było wykonywać w godzinach popołudniowych, a czas ucieka. Coraz więcej ludzi, przede wszystkim starszych i ubogich potrzebuje pomocy, której znikąd nie otrzymuje.

Od 2010 r. rozpoczęłam starać się o środki na prowadzone prace remontowe, pisać oferty w ramach konkursu ofert do MRPIPS, Wojewody Podkarpackiego, Miasta Dębicy oraz do BGK i dzięki otrzymaniu tych środków udało się częściowo oddać w listopadzie 2014 r. do użytkowania pozyskany budynek i prowadzić dalej prace.

Większość prac remontowych była wykonywana bezpłatnie przez bezdomnych i skazanych z Zakładu Karnego w Dębicy z materiałów i narzędzi zakupionych dzięki ofiarności społeczeństwa powiatu dębickiego oraz środków od Wojewody Podkarpackiego i MRPIPS. Dużo materiałów budowlanych otrzymaliśmy również od firm w formie darowizny.

Pracuje również na rzecz środowiska organizacji pozarządowych oraz na rzecz całego Towarzystwa Pomocy im. Św. Br. Alberta w Polsce będąc członkiem Rady naczelnej naszego Towarzystwa, włączając się w ten sposób w rozwiązywanie problemów całego Towarzystwa, tworzenia programów pomocy najuboższym mieszkańcom naszego kraju.

Współpracuję z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej w zakresie pomocy osobom bezdomnym i zagrożonym bezdomnością w ramach Gminnego Standardu Wychodzenia z Bezdomności.

W 2010 r. z MRPIPS otrzymałam wyróżnienie tytułem „Dobra praktyka aktywnych form pomocy” za osobistą inicjatywność, pomysłowość oraz zaangażowanie we współpracę pomiędzy instytucjami pomocy społecznej, publicznymi służbami zatrudnienia i lokalnymi przedsiębiorcami w przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu. W 2011 r. od Wojewody Podkarpackiego otrzymałam podziękowanie za pomoc drugiemu człowiekowi w rozwiązywaniu najtrudniejszych problemów życiowych.

W latach 2011, 2012, 2014,2015 byłam Rzecznikiem Osób Bezdomnych z województwa podkarpackiego w ramach szwajcarskiego programu współpracy z zakresu pomocy osobom bezdomnym w Polsce. Interesuję się historią, szczególnie średniowieczem, przyrodą (roślinami) oraz tańcem towarzyskim. Lubię czytać książki, najbardziej historyczne oraz jeździć na turnieje sportowego tańca towarzyskiego i do ogrodów botanicznych.